Eskiden beri merak ederim: neden kimyacılar gericiliğe, fizikçiler ise ilericiliğe yatkındır diye…

Kimyacılar içinden ilericiler, fizikçiler içinden gericiler de çıkar ama ağırlık tersi yöndedir.

İlk mesleğim kimyagerliktir. ODTÜ’de ilgili bölümü bitirdim, sonra Teorik Kimya Bölümü’nde yüksek lisans yaptım. İlk üç yıl dışında bu ilk mesleğimle ilgim olmadı.

ODTÜ Kimya Bölümü Derneği 1970 yılında yönetimi sosyal demokratlardan alınan son dernektir. Neden sona kalındığını anlamak zor değil…

Öğrenci temsilcisiydim ve öğretim üyeleri arasında o yıllarda bile ilerici insan hayli azdı.

Öğrenciler keza öyle…

Fizik bu yönden daha iyi bir bölümdü.

Ulaş Bardakçı, Osman Yoldaşcan bu bölümdendir.

Teorik Kimya bölümü tam bir felaketti.

Tez hocam İskender Öksüz, Deniz Gezmiş’in Ülkü Ocakları’na yüksek miktarda bağış yaptığı için yumrukladığı kişiydi.

Bölüm hocalarından Önder Pamuk tam bir mollaydı.

Spektroskopi hocası Fuat Bayrakçeken, 12 Eylül sonrasında öğretim üyeleri peşpeşe istifa edince ya da görevden uzaklaştırılınca onların idari görevlerine gönüllü olarak talip olmuş…

Bölüm başkanı neyse ki renksizdi: istatistik termodinamik hocası Timur Halıcıoğlu…

Bölümün kurucusu Oktay Sinanoğlu –kısa süre önce vefat etti- Türk milliyetçisiydi.

Kimya bölümünden kovalandığım için mecburen bu bölümde yüksek lisans yapmıştım ve bana hiç zorluk çıkarmamışlardı. Ama görüş olarak böyleydiler.

Benzer bir durumu Almanya’da da gördüm. Kimyacılar gericiliğe meyilliydi. Çok tanıdığımı söyleyemem ama görebildiğim kadarıyla böyleydi.

Doğa bilimleri dalında yıllarca ABD üniversitelerinde çalışan Aziz Sancar, kimya Nobel ödülünü iki kişiyle paylaştı. Türkiye’ye gelince önce Ülkü Ocaklarını ziyaret etmiş sonra RTE’yi, ardından da ödülünü Genelkurmay’a takdim etmiş.

Şaşırmadım, kimyacı ne de olsa, yapar!

Neden böyledir, bilmiyorum!