1982 yılının yaz aylarına doğru Leninist Konferans toplantısı yapılacaktı. Herif yaptığı işe süslü isim takmadan duramazdı. Konferansa katılanlara yönelik olarak –kimler katılacaksa artık- herifi ağır şekilde suçlayan bir mektup yazdım. Teorideki saçmalamalarından başladım keyfi kararlar almasından çıktım. O sırada saçma sapan bir yazı gelmişti ve dağıtılması isteniyordu. Temel mücadele siyasi mücadeleymiş ama biz buna silahlı propaganda diyormuşuz!

Böyle bir saptamaya maskaralık bile denilmezdi. Amaç belliydi, insanları kandırmak.

THKP-C’nin belirleyici görüşlerinden bir tanesi silahlı propagandayı temel mücadele tarzı olarak benimsemesiydi. Belirlemenin arkasından dolaşıp adına başka bir şey deniliyor ve bu da siyasi görüşmüş gibi sunuluyordu.

Böyle bir komediye ortak olmam mümkün değildi. Silahlı propagandayı kabul etmeyebilirsiniz, anlaşılabilirdi ama böyle bir maskaralık anlaşılamazdı.

Yazdığım mektuptan olumlu bir sonuç beklemiyordum ama bu önemli değildi, önemli olan “ben bu çizgide yokum” mesajını açık olarak iletmekti.

Fransa’da ilticam kabul olmuş ama pasaportum henüz gelmemişti. Almanya’dan da sürekli olarak çağırıyorlardı, ancak pasaport çıkınca gidebildim.

Almanya’da örgüt dedikleri yapı Adana ve Hatay’daki örgüt yapıları gibiydi, büyük abartma vardı. Sayı önemli değildi, kimse ne yapacağını bilmiyordu. Paris’teki ev işgallerini Hürriyet’ten okudukları ve ek olarak ellerine ulaşan Tek Yol Devrim dergileri ve Ev İşgalleri Özel Sayısı’nı da bildikleri için büyük ilgi vardı. Onlara bulundukları alanda ne yapabileceklerini anlattım. Bulunduğu alanda ne yapacağını bilmiyorsa, orada örgüt yoktur.

www.muntecep-kesici.blogspot.com