Benimki standart sayılır; her yılbaşı gecesi gibi çalışacağım.

Geçen yılı değerlendirdim, yeni yıl planlarımı yaptım ve biliyorum ki plan yapmak bir şeydir, onu gerçekleştirmek başka bir şeydir. Hayata geçiremedikten sonra en büyük planı yapsanız ne olur? Hayat öncelikle yapmaktır, yapabilmektir.

Öncelikle Yazın’dan Seçmeler 3’ün düzeltmelerini yapmam gerekiyor. Bir gecede bitmez ama başlamak gerek…

Bir video yapacağım.

Ve beni sürekli rahatsız eden konuda çalışacağım: edebiyat.

Geçen yıl 11 öykü yazdım, birkaç tane daha ekleyebilirsem kitap hacminde olacaklar.

Edebiyatı seviyorum ama endişem şu: başka alanlardaki başarının çok gerisine düşmemeliyim. O alanlardaki kadar başarılı olamayacağımı biliyorum çünkü zamanımın yüzde 70’ini diyelim edebiyata ayırmadım. Edebiyat çalışma işidir. Kurgu zeka ve bilginin karışımıdır denilebilir ama yetmez sürekli çalışmak gerekir.

Gece yarısı en sevdiğim kadın şarkıcıyı (Mireille Mathieu) dinlerim: La vie en Rose.

Bu kadının Fransızcasını duydukça, bu dili iyi öğrenmeliyim, diye yeniden heveslenebilirim. Heveslenmek diyorum çünkü önümüzdeki yıl yapamayacağımı biliyorum.

Bir de küçük şişe Pino Grigio içerim, yeter…

Yeni yıl için iyi dileklerde bulunmayacağım. Kendim için de bulunmuyorum çünkü iyilik gelmez, getirilir. Siz iyiyi getirmek için yeteneklerinizi, gücünüzü dökersiniz; gerisini şansa ve başkalarının da çabasına bırakabilirsiniz.

Her şey ters bile gitse bir şeyler elde edersiniz…

Önce siz elinizden geleni yapın…