Bu anlayış en yukarıdan en aşağıya kadar değişik oranlarda her kademede bulunuyor: fay hattının üzerine havaalanı, akarsu yatağı üzerine ev yapmaktan, binalarda kolon kesmeye kadar…

1999 İzmit depreminde de benzeri olmuştu.

Bir galerici sergilediği otomobillere yer açılsın diye en alt kattaki kolanlardan bazılarını kesmiş, depremde de bina kaçınılmaz olarak çökmüştü.

Medyadan izlediğim kadarıyla bazı binalarda ev sahipleri kolon kesiyormuş. En alt katı kiraya verecek, iyi de kiracı bulmuş ama kiracı kolonlar nedeniyle yer dar diye tutmak istemiyor. Çare, kolon kesmektir.

Binanın üst katlarında daireler ve bunlarda oturanlar bulunuyor. Kolon kesmek, binanın yükünü taşımakta büyük fonksiyonu olan kolonların sayısını azaltmak, üst kattakilerin can güvenliğini tehlikeye atmaktır.

Bunu anlamak için inşaat mühendisi olmak gerekmiyor.

Birkaç kolon ev sahibi ya da kiracı tarafından kesildi diyelim…

Üst katlarda oturanlar bunu görmüyorlar mı?

Mutlaka görüyorlardır.

Yapılanın kendi hayatları için büyük tehlike anlamına geldiğini düşünmüyorlar mı?

Bir şey olmaz, bir şey olmaz!

Bina yapımında güvenlik, inşaatın bitmesiyle sona ermiyor.

Malzemeden çalınmadı diyelim, bina standartlara uygun yapıldı diyelim; yapımdan sonra inşaatta önemli değişiklik yapılamaz.

Kolon kesilmesi önemli değişikliklerden birisidir.

Kaçak kat çıkmak da öyledir.

Taşıyıcıların üzerindeki yük artıyor…

Öyle ya, kaçak kat havada durmuyor…

Bir şey olmaz, bir şey olmaz…

Şikayet edenler mutlaka olmuştur, görmezden gelinmiştir ya da rüşvetle kapatılmıştır…

Sorun sadece devlette ve en aşağıda belediyede değil ki…

Yaygın zihniyet böyledir…

Başka ülkelerde binaya el koyarlar, “oturulamaz” raporu verirler, sorumluları da hapse atarlar.

Bir şey olunca da iyi oluyor maalesef…