YPG’nin durumuyla ilgili yazılardan sonra “çözüm önerin nedir?” ya da “çözüm nedir?” gibi sorular geldi.

Bu noktaya gelindikten sonra mevcut durumu mümkün olduğu kadar sürdürmeye çalışmaktan başka yol bulunmuyor.

YPG, ABD’nin elindedir, başka alternatif görünmemektedir. Türkiye, YPG ile uğraşmaktan vazgeçmeyecektir. Rusya’ya yapıldığı gibi ABD’ye de reddedemeyeceği cazip teklifler sunulursa, ABD koruma yapmaktan vazgeçebilir. Şimdilik böyle bir gelişme görünmüyor ama alternatifsiz kalmak büyük tehlikedir.

Suriye ile anlaşmak mümkün değildir.

Suriye Kürtlere özerkliği kabul etmemektedir. Kendi açısından haklıdır çünkü Kürtlere özerkliğin ardından Sünnilerin en azından bir bölümünün özerklik isteği gelecektir. Suriye’deki Nusayriler yapılan çeşitli katliamlara rağmen Sünni İslamın radikal kesimini bitiremediler, Bu kesimin toplumsal zemini vardır.

1982’de yaklaşık 40 bin kişinin öldürüldüğü Hama katliamından sonra bile Hafız Esad ve sonrasında gelen yönetimle Sünni İslamı tüm olarak işbirliği yapmaya zorlayamadı.

Bu durumda YPG’nin ABD’den başka çaresi bulunmuyor.

Marifet durumu bu notaya getirmemek, alternatifsiz kalınmayacak bir yol izlemekti.

Nasıl bir coğrafyada yaşandığını asla unutmamak gerekirdi.

Bölgenin iki güçlü devleti, Türkiye ve İran, herhangi bir Kürt oluşumuna karşılar.

Ne ABD ne de Rusya bu iki devleti birden karşısına alamaz.

Barzani bölgesinde bağımsızlık referandumu yaptı ve yüzde 80 evet oyu çıktı.

İran, “bağımsızlık ilan ederseniz işgal ederim” dedi ve referandum sonucunun gereği yapılamadı.

Bunu önceden görmek hiç zor değildi ama Kürtler bazen uçuyorlar, nerede yaşadıklarını unutuyorlar.

Hatırlayın, bir dönem de Suriye’nin kuzeyinde Akdeniz’e kadar ulaşan Kürdistan düşünülüyordu.

Anlayabildiğim kadarıyla Türk solunun bir kesiminin etkisinde kalıyorsunuz.

Bu kesim sürekli olarak Türkiye’yi küçümser ve küçümseyince de sanır ki karşısındaki küçülecektir.

Türkiye büyük bir askeri güçtür, silah sanayisi vardır, silah ihracatı yapmaktadır, dünyanın önde gelen yayılmacı ülkelerinden birisidir.

Bunları alt emperyalizmle ilgili yazdığım iki kitapta anlatmaya çalıştım. Alt Emperyalizm ve Türkiye (2000) ve Küresel iç Savaş ve Türkiye (2019). Türkiye özellikle askeri gücüne dayanarak büyük güçler, ABD ve Rusya arasında oynayabilmektedir.

Bunu anlamak gerekir.

Arada bir açılan “Öcalan’a özgürlük” kampanyalarını başka türlü değerlendiriyorum.

Mevcut şartlarda bunun mümkün olmadığını biliyorsunuz ama Öcalan’a ihtiyacınız var, bunu belirtiyorsunuz.

Her zaman sonuç alamasa bile Öcalan iyi bir taktisyendi ve bölgede durumun nereye gittiğini önceden görebilirdi.

Alternatifsiz kalmak kötüdür ve yakın gelecek oldukça tehlikelidir.

Mevcut durumu mümkün olduğu kadar sürdürmeye çalışmanın dışında alternatif görünmüyor.