18.30’da İbrahim telefon etti ve Mehmet Koç’un öldüğünü haber verdi.

Birkaç günden beri konuşulanları anlıyor ama cevap veremiyordu.

Doktor az bir zamanının kaldığını söylemişti.

Mutlu öldü…

İstediklerini yapmıştı ve mutluydu…

Paris’teki yoldaşları onu hemen her gün ziyaret ediyordu.

Almanya’dan, İsviçre’den ve başka ülkelerden yoldaşları da ziyaretine gelmişlerdi.

Bu durum onu ayrıca mutlu ediyordu.

Konuşabildiği günlerde yaşam öyküsü ayrıntılı olarak teybe ve filme alınmıştı.

Nebil Rahuma ile hazırlıkları yapılan kitaptan sonra Mehmet Koç’un kitabını hazırlayacağız.

Bilinir, devrimci hareket insanının değerini bilmez.

Bildiklerini de, o da isimleri çok duyulmuşsa, ancak öldükten sonra bilir.

Mehmet Koç için bu değer bilmeyi O yaşarken de yapabildik.

Güle güle yoldaş…

Merak etmediğini biliyorum, yapacağımızı bildiğini biliyorum ama yine de tekrarlayayım:

Yaşamın ve anın bu ülkenin devrimci hareketinin tarihine kazınacaktır…

NOT: Mehmet Koç ile ilgili mesaj göndermek isteyenler

http://thkp-c-acilciler.blogspot.com

adresindeki ilgili bölüme yazabilirler.