18  Kasım günü sevgili babam Mehmet Kılıç’ı  20 yıldır yaşamakta olduğu Almanya’nın Bielefeld  kentinde geçirdiği beyin kanaması  sonucu kaybettik.  81 yaşında hayata gözlerini yuman babam yaşamı boyunca dik duranlardandı. Gidişi de dik oldu.  Tüm devrimci babaları gibi o da sistemin mağduru oldu. Ama dik durmasını bildi. Devrimci olduğum için ne beni eleştirdi, ne de bırakmamı istedi. Aksine o da sempati duydu, destek verdi.

Hayatında da içinde yaşadığı sistemin pisliklerinden kendini arındırdı. Alevi felsefesine uygun olarak yaşadı, hayatı boyunca ne eşine, ne de çocuklarına el kaldırmadı. Hayatının hiç bir evresinde şiddeti savunmadı, hep barışı ve kardeşliği savundu. Haksızlığa ve zulme karşı mazlumun safında oldu.

Evlatlarına servet olarak, dürüstlüğü, erdemi, insan sevgisini bıraktı. Zülme karşı dik durmayı öğretti. Bütün bu özelliklerinden dolayı ve biz çocuklarına elinden geldiğince verdiği destekten dolayı ona minnettarız.

Bu acı günümüzde bizleri yalnız bırakmayan,  acımızı paylaşan dostlara, yoldaşlara, akrabalara en içten  duygularla teşekkür ediyorum.