29 yıldır Paris’te sürgünde yaşayan, bir yıldır pankreas kanseriyle mücadele eden THKP-C (Acilciler) örgütünün MK üyelerinden İbrahim Yalçın, 20 gündür kaldığı hastanede hayatını kaybetti

THKP-C (Acilciler) örgütünün son ve tek kongresinde MK üyesi olan, 29 senedir Paris’te yaşayan ve bir yılı aşkın süredir pankreas kanseriyle mücadele eden İbrahim Yalçın yoldaş 20 gündür kaldığı hastanede 13 Nisan günü hayatını kaybetti.

21 Mart 1951’de Maraş Elbistan’ın Küçükyapalak köyünde doğan İbo yoldaş, liseyi Elbistan’da, üniversiteyi bugünkü adı Marmara Üniversitesi İşletme Fakültesi olan Galatasaray İşletme Yüksekokulu’nda okudu. 1974 yılında Aynı yıl kalmakta olduğu Atatürk Öğrenci Sitesi’nde çıkan çatışmanın ardından yaralı olarak yakalandı ve 45 gün Sağmalcılar Cezaevi’nde kaldı.

THKP-C (Acilciler) örgütüne katıldıktan sonra 1977’de bir kez daha yakalandı. İdam talebi ile yargılandı ancak 1979’da tahliye oldu. 12 Eylül’den sonra yeniden tutuklandı ve 1986’ya kadar tutuklu kaldı. 29 senedir Paris’te yaşayan İbrahim Yalçın yoldaş bir yılı aşkın bir süredir pankreas kanseriyle mücadele ediyordu.

İbo yoldaş 12 Eylül döneminin zindan direnişlerinde aldığı tavizsiz devrimci duruşuyla bütün devrimci çevrelerce tanınıyor. Özellikle Metris cezaevi ve daha sonra Sağmalcılar cezaevi direnişlerinde tayin edici devrimci duruşuyla halklarımızın gönlünde taht kurdu.

Uzun süredir kanser illeti ile mücadele eden İbrahim yoldaşı Çarşamba günü kaybettik. Her gün onlarca yoldaşın ziyaret ettiği İbo yoldaşımız 13 Nisan Çarşamba günü saat 14h 30'da sonsuzluğa ulaştı. Tüm yoldaşlarımızın, ailesinin ve sevenlerinin başı sağ olsun.

O her zaman kendi doğruları, devrimci idealleri için yaşadı. Faşizmin zindanlarında direniş destanları yazdı. Yaşamını insanca, insana sevgisini devlerin pervasızlığıyla hiç kimseye hesap vermeden dolu dolu yaşadı. Değer verdiği hiç kimseyi incitmedi. Genç yaşadı genç gitti. Bize insanlık ışığını ve davasını bıraktı. Yoldaşları olarak onun mücadele bayrağını devralacağımıza ve insanlığın kurtuluşu yolunda bağlı olduğu ideallerini yaşatacağımıza söz veriyoruz.

İbrahim yoldaş yaşamı boyunca örgüt ayırımı yapmadan elindeki olanakları her zaman devrimcilerin hizmetine sundu. Yüzündeki insan gülüşünü hiç eksik etmedi. Hiçbir işe olmaz demedi. Hep yaparız derdi ve yapardı da. Gerek ülkede, gerekse de bulunduğu Avrupa’da dayanışma yaptığı insan sayısı bir hayli fazladır.

Her devrimci gibi uzun yaşam hesapları yapmamıştı. Kobani Direnişi sırasında çevresindeki yoldaşlarını arayarak gidip direnişe katılmak için epey çaba sarf etti. Ancak hastalığı sonuca ulaşmasına engel oldu.

O öyle insan yürekliydi ki, ölüm döşeğinde bile yoldaşlarının, ailesinin, evlatlarının, sevdiklerinin yorulmasını, üzülmesini istemedi. Ağzı dolu dolu tüm yoldaşlarını ne kadar sevdiğini onlarca kez dile getirdi.

Bizimle sona yaklaştığının bilinciyle “sizi, tüm yoldaşlarımı ne kadar sevdiğimi şimdi daha iyi anladım. Biz ne kadar birbirimize bağlıymışız şimdi anladım. Ben de her insan gibi hatalar yaptım yaşamım boyu, ama bile isteye hiç kimseyi üzmek istemedim. Hepinizden razıyım, siz de benden razı olun” dedi. Her zaman ki nüktedanlığıyla “moruk bu iş çok erken oldu, daha bir iki proje vardı, yarım bıraktım. Hep erteledim. Size tavsiyem işleri ertelemeyin, hemen yapın ne zaman ne olacağı bilinmiyor. Bakın bir iki hafta önce sapasağlam idim. İki haftada sona yaklaştım. Size tavsiyem her işi zamanında yapın” diyerek bize veda etti.

Bir yandan hastalığı yenmek için direnen İbo yoldaş, aile fertleri ve ziyarete gelen yoldaşları ile bir bir vedalaştı. Ölüm karşısında acze düşmedi. En son sözlerinden biri “ben her şeye hazırlıklıyım, sadece finalin nasıl olacağını merak ediyorum” idi. Ama yüzündeki gülümseme ile son nefesini çok rahat bir şekilde ailesinin ve yoldaşlarının yanında verdi.

Anısı, cesareti ve insan sevgisi bizlere örnektir. Yaşadığımız sürece bağlı olduğu ideallerini yaşatmak için ona söz verdik, sözümüzde duracak ve tüm yapmak isteyip te yapamadıklarını bir bir yapacağız.

Genç yaşadı genç gitti. Bize bu gün insanlık ışığını ve davasına bağlılığını bıraktı . Mirasına sahip çıkacağımıza söz veriyoruz . Rahat uyu yoldaşım , sen her zaman bizimlesin.