Öldüğümde...

şafak vaktinde yarın,

gelip ağlamayın,

başımda mezarımın…

Olmayacağım altında

toprağın,

Özgürlük rüzgârıyım ben,

eseceğim üstünde

Yurdumun…

Şiir kim tarafından yazılmış bilmiyorum. Ancak şunu çok iyi biliyorum; “Türkiye Devriminin Acil Sorunları” (TDAS) broşürüyle ifade edilen THKP/C Halkın Devrimci Öncüleri/Acilciler’in kurucularından İlker AKMAN’ın Ankara Karşıyaka mezarlığındaki mezar taşındaki yazıttır bu...

“Şair, tiyatro yazarı William Shakspeare Kral Lear öldüğünde şöyle yazar “O öldü”. Bu ünlü İngiliz yazar, abartısız, benzetmesiz, sadece iki kelimeyle anlatır kralın ölümünü. Ne zaman bu iki kelimeyi okusam hüzünlenirim. Bu hüznün nedeni bu iki kelime değildir. Bu iki kelimenin arkasında yaşanmış olan hayattır.” Bu satırları 2010 yılının ilk ayında İlker Akman için yazmış, Ankara Karşıyaka Mezarlığındaki yazı ve resmi görüntülemiştim. Ne yazık ki aynı satırları İbrahim YALÇIN içinde bu gün yazmak zorunda kaldım.

“O öldü” bu iki kelimenin yarattığı hüznün nedeni yaşanmış olan hayatta gizliydi. Haberi alınca “Ey Hayat”ı gece boyunca yeniden okudum. Kâh boğazımda düğümlenen hıçkırıkları koyuverdim, kâh dudaklarımda tebessümle yüreğimdeki acıyı unutuverdim.   Luis Aragon’un dediği gibi “ ...Geriye kalan bir avuç hüzün ve keder... Sus söyleme her şey gereksiz artık, sus, söyleme her şey ortada artık...”

Sen! Özgürlük Rüzgârısın Yurdunun üstünde Esen...

Ey Hayat! Kitabının önsözünde Sevgili İbrahim şöyle der: “Bu kitabı neden yazdım? Unutmamak için, unutulmasın diye yazdım.”

Seni hiç unutmayacağız Sevgili İbrahim...