Bu yazıyı yazalı neredeyse bir yıl oldu. Önemli bir çalışmadır ama şimdi yeniden okuduğum zaman pek beğenmediğimi de söyleyebilirim. Yanlışı yok ama eksikleri çok… Geçtiğimiz bir yılda öğrendiklerimi bu yazıya yansıtmam gerek. Öğrenmekten kastettiğim somut olaylar değildir. Yazıda da belirtildiği gibi, devrimciler arasındaki şiddetin somut olaylardan hareket edilerek incelenebileceği düşüncesinde değilim. Somut olayları, genel saptamaların somutta nasıl ortaya çıktıklarını göstermek açısından yararlıdır.

Yazının Türkiye tarihinden çıkarılması gereken sonuçlar bölümü eksiktir. İçinde yaşadığımız toplum bir şiddet toplumudur ve bu şiddet sola da yansımaktadır. Toplumdaki şiddetin kaynaklarının daha ayrıntılı incelenmesi gerekir.

Ek olarak, cinsel şiddetin de şiddetin önemli biçimlerinden birisi olduğunu belirtmek gerekir. Günde ortalama bir kadının öldürüldüğü, tecavüz olaylarının ancak bir bölümünün duyulduğu ancak sayıca hiç de az olmadıkları bir ülkede, bu durumun toplumun birçok alanına yansımaması mümkün değildir.

Yazı, solun kültür tarihinin bir bölümünün, toplumsal kültür tarihi temelinde ele alınma denemesidir de denilebilir.

Önemli bir girişimdir. Üzerinde çalışıp kitap haline getirmeye çalışacağım.

Daha geniş bir çalışma söz konusu olduğunda Nebil Rahuma olayına değinmeyeceğim. Bu cinayet, soldaki çok sayıda cinayetten bir tanesidir.

Benim asıl sorunum, cinayetlerin arkasındaki ortak kültür tarihinin özelliklerini ortaya çıkarmaktır.

Bunu yapamazsak sol içi şiddetin önüne geçemeyiz.

Bakalım, yapmaya çalışacağım…

Bu yazıyı

www.yazinverlag.org

adresinde okuyabilirsiniz.