Bu sitede bugün itibariyle 2303 yazı bulunuyor. Büyük çoğunlukla yazıların kendisi burada yer alıyor, küçük bir bölümünün ise filanca yerde yayınlandı diye duyurusu yapılıyor. Burası bizim 5,5 yıllık envanterimizdir denilebilir. Ne yazılmışsa burada ya da en azından duyurusu burada…

Ortalaması alınırsa 5,5 yıl boyunca haftada 8 yazı yazılmış… Ya da her gün bir yazı diyebilirsiniz. Önemli olan çok yazılmasından ziyade yazıların okunması yani belirli bir işlev görmesi…

Bu yönden şikayetim yok… Son yıllarda siteyi duymayan kalmadı ve bu durum özellikle eski yazıların okunmasındaki büyük artışla da kendini gösteriyor.

Sitede iki bölüm var: benim yazılarım ve konuk yazıları. Her ikisinin de altında bütün yazılar ya da diğer yazıları yazıyor. Herhangi bir taraftakine bastığınızda size son 20 yazının listesini ve tıklanma ya da okunma sayılarını veriyor. En alta gidip sayfaları artırarak sonraki sayfalardaki okunma sayılarını da görebiliyorsunuz.

Daha kolay bir yol da var: en fazla okunan yazıların listesini bulmak için bütün yazılar veya diğer yazıları’na bastıktan sonra çıkan listede sağ üst köşedeki tıklamalar yazısına basmanız gerekiyor. O zaman karşınıza en fazladan başlayarak azalan bir sıra halinde sitede en çok okunan yazılar çıkıyor, yanlarında da toplam okunma sayıları yer alıyor.

Bu sınırsız süresiz bir koşudur, yazısının gördüğü ilgiyi doğrusu tahmin etmiyordum. Üç günde 201 kişi okumuş ve daha da artar. Yazıda bir konuyu unutmuşum: Brigid Wefelnberg ABD doğumlu bir Alman ama ABD toplumunun değer yargılarıyla uyuşamadığı için pasaportunu geri verip Almanya’ya geliyor.

Benzeri konularda yazı yazılabilir aslında… Pek ilgi çekmez diye düşündüğüm için bu tür yazılara yönelmedim; demek ki yanılmışım…

Kabaca son yüz yazım hem kendi facebook sayfamda hem de devrimci ortak payda facebook sayfasında yer alıyor. Orada okuyan aynı yazıyı sitede yeniden okumayacağına göre, aslında okunma sayısı daha fazla… Ne kadar fazla bilemiyorum…

Çok okunmak sorun değil… Sorun okurun ilgi duyması ve anlamasıdır. Sıra dışı konulara duyulan ilginin beni özellikle mutlu ettiğini söylemeliyim. Bak şimdi, aklıma ne geldi? Yıllar önce Rosa Luxemburg’un Sevgiliye Mektuplar başlığıyla yayınlanan (Kaynak Yayınları) kitabının tanıtımını Yazın Dergisi’nde yapmıştım. Yaklaşık 25 yıl kadar oluyor. Orada Rosa Luxemburg sevgilisi Leo’ya, insanın politikadan ve devrimden başka düşüncesinin olmaması ne kadar sıkıcı bir şey, sözleriyle dert yanar. O yazıyı bulup, yeniden bilgisayara geçirip (o yıllarda kullanılan bilgisayar sistemi şimdikine hiç uymaz) yeniden yayınlamam gerek…

Aslında 27 yıl boyunca yayınlanan bu dergideki bazı yazıları (benim olsun ya da olmasın) neden yeniden yayınlamıyorum ki…

O zamanın okuruyla şimdiki birbirinden hayli farklı çünkü…

Ve şurası özellikle önemlidir: sol insanlar bile aynı yazıları okumaktan bıktı. İnsanlar yazıyor ama söylenilen yeni herhangi bir şey yok yazıda… Genellikle bilgi de yok, sadece slogan var…

Söyleyecek bir şeyin yoksa, yazma diyeceğim ama kim dinler!

Neyse biz kendi yolumuzda devam edelim…