CHP kendisinden beklenmeyecek kadar iyi bir karar vererek İyi Parti’ye transfer ettiği 15 milletvekiliyle Meral Akşener’in cumhurbaşkanı adayı olmasının yolunu açtı. Bu durum RTE’nin devlet başkanlığı seçimini birinci turda kazanmak hevesini ciddi olarak zora sokmuş bulunuyor. Bunu AKP ve MHP’lilerin öfkesinden anlamak da mümkündür. Neymiş efendim; bunun adı siyasi rezaletmiş, kumpasmış falan filan…

Sanki şimdiye kadar yapılanlar ve baskın seçim kararının kendisi siyasi rezalet değilmiş gibi…

Sen yapınca olur, başkası yapınca olmaz mı yani?

Sol insanların bir bölümünün ise politikadan epeyce koptuklarını görüyoruz.

Maddelersek:

Seçimler boykot edilmelidir!

Bunu savunan politikadan hiçbir şey anlamamıştır ve bundan sonra anlayacağı da şüphelidir. Bir iş yaptın mı, o işin etkisi olmalıdır. Boykot çağrısının hiçbir etkisi olmayacağını herkes biliyor. Seçim kararı ve öncesiyle ilgili çok sayıda rezilliği sayabilirsiniz ve hepsi doğrudur ama politika yüreğimiz soğusun diye yapılmaz. Gücüm oranında karşımdakine nereden ve nasıl vururum, diye yapılır.

Meral Akşener’in kirli sicilini biliyoruz!

Tamamen doğrudur. Tansu Çiller’in başbakan, Mehmet Ağar’ın emniyet genel müdürü olduğu dönemde Akşener de içişleri bakanıydı ve Kürtlere yönelik çok sayıda faili meçhul cinayet bu dönemde gerçekleşmiştir.

Şu anda bizi esas ilgilendirenin bu olmaması gerekir. Bizi esas ilgilendiren, RTE’nin ilk turda seçilememesidir. Devlet başkanlığı seçiminin ikinci tura kalmasıdır. Akşener’in cumhurbaşkanlığı adaylığı RTE’nin oylarını bölecek gibi görünüyor. Bizi esas ilgilendiren bu olmalıdır.

İlk turda ne kadar çok sayıda aday olursa, oylar ne kadar bölünürse, o kadar iyidir. Önemli olan RTE’nin yüzde 50’yi geçmemesi ve seçimin ikinci tura kalmasıdır. Bu amaca ulaşıldıktan sonra ne yapılacağı yeniden düşünülür.

Neden Demirtaş değil?

HDP, yasal imkanı varsa eğer, Demirtaş’ı ilk turda aday göstermelidir. Ama gerçekçi olmak gerek: Demirtaş’ın en çok oy alan ikinci aday olacağını herhalde beklemiyorsunuz. Çok sayıda CHP’li ve hatta bir bölüm MHP’li Demirtaş’ı sempatik buluyor ama temsil ettiği politik görüşe oldukça uzak duruyor. Belirleyici olan da hangi görüşü temsil ettiğinizdir, sempatik bulunmanız, kişi olarak takdir edilmeniz değil…

Demirtaş aday gösterilirse ve diyelim ki RTE ile birlikte ikinci tura kalırsa, RTE açık farkla bu turdaki seçimi kazanır. Ne CHP ne MHP ve de İyi Parti tabanı büyük oranda Demirtaş’ı seçmez. Demirtaş’ı sempatik bulabilir ama temsil ettiği görüş nedeniyle seçmez.

AKP büyük oranda çıkar ortaklığı üzerine kurulmuştur ve küçük başarısızlık bile ciddi yalpalamalara hatta kopmalara neden olabilir. Provokasyonun her türlüsüne başvuracaklardır, hiç şüphe yok; düşmemek gerekiyor…

Devlet başkanlığı seçimi TBMM seçiminden daha önemlidir. TBMM’nin işlevi iyice azaldı, belirleyici olan başkanlıktır ve buranın ilk turda kazanılmasının tehlikeye girmesi AKP ve MHP’yi özellikle öfkelendirmiştir.

İkinci tur için kendilerinden kesinlikle emin değiller…

İkinci tura kalınırsa ne olacak? sorusu bugün için anlamsızdır.

Genelkurmay eski başkanı Hilmi Özkök “Kasaptaki ete soğan doğranmaz demişti” ve doğru söylenmişti. Önemli olan başkanlık seçiminin ikinci tura kalmasıdır ve Akşener’e adaylık yolunun açılması da bu ihtimali artırmaktadır.

Politik mücadelede küsmek olmaz, yüreğini soğutmak için politika yapılmaz, kendini tatmin için hiç yapılmaz.

Şimdiki asıl derdimiz karşımızdaki, AKP-MHP bloğunun (başka katılımlar da olabilir) en azından ilk adımda başarılı olamamasıdır.

Devlet başkanlığı seçiminin ilk turunda ortak aday olmaz, çok sayıda aday olması iyidir. Önemli olan RTE’nin yüzde 50’yi geçmemesidir.

Bu gerçekleşirse, ne yapılacağı yeniden düşünülür.

Hayatım boyunca CHP’ye sempati duymadım, Akşener’den hiç söz etmeyeyim. Çok kişinin bu duyguları paylaştığını biliyorum. Burada önemli olan amacı gözden kaçırmamaktır: seçimi ikinci tura bırakmak…

Bu nedenle CHP kendisinden beklenilmeyecek kadar akıllıca bir adım atmıştır.