Benimle ilgili endişe duyan arkadaşlara teşekkür ederim ama rahat olsunlar, bence olayı abartıyorlar. Kürtlerin milliyetçi kesiminin hakkımda ne söylediği umurumda değil… Geçmişte de bu nedenle Apo’nun görüşlerini eleştirirdim. Onlar susmak zorundaydı. Eleştirmek, hadlerine mi düşmüş!

Bunlara diyet borcum olmadığı için rahatım.

Düşündüğümü yazarım.

Bağırıp çağırıyorlarsa, bu onların sorunudur.

Bu kesimi boşverin.

Biliyor musunuz, aklı başında Kürtler de bu sosyal medya savaşçılarından şikayetçiler.

Genel seçim sonrasında HDP’nin Avrupa komitesinden bir kişi başarısızlık nedenini açık olarak yazmıştı: seçimde pek bir şey yapamadık. Sosyal medyada birbirimizi ajite etmekle uğraştık!

Yıllar önce, neredeyse iki haftada bir televizyon programına çıktığım günlerde –onlar çağırıyordu- milliyetim hakkında çok soru soruluyordu.

Sen Türk olamazsın!

Neden?

Hiç benzemiyorsun.

Babam Kıbrıslı, annem Çerkes, kendimi Türk olarak görüyorum.

Belirli bir halka ait olmak sülale sorunu değildir, sosyalizasyon sorunudur.

Kendimi her zaman Türk olarak gördüm ve bunu da açıkça belirttim.

Anneannem tarafından Kürtlerle bağım var diye bir yalan uydursam bazılarının pek hoşuna gidebilirdi. Ama neden böyle bir şey yapayım?

Annem ve teyzem 1940’lı yılların ortalarında üniversite bitirmiş insanlar olarak cumhuriyet kadınlarıdır.

Atatürkçü değilim, olmam da gerekmiyor.

Mihri Belli’nin belirlemesinin aksine, Kemalizmle sosyalizm arasında aşılmaz duvarlar yoktur, değil, vardır.

Kişi sürekli olarak elinden gelenin en iyisini yapmak için çalışmalıdır.

Ben de buna çaba harcıyorum.

Gevezelikten başka üretimleri bulunmayanları boş verin.