Vietnam-Laos’u yazmaya başladım. Bu kez 26 yıl önce ilk kez uyguladığım bir yazım tekniğini yeniden kullanmaya karar verdim: müsvedde yapmayacağım, doğrudan bilgisayara yazacağım. Avrupa Birliği ve Türkiye – Soldan Bir Bakış adlı kitap 1998’de oldukça ilgi görmüş ve 3000’lik ilk baskısının ardından kısa süre sonra ikinci baskıya ulaşmıştı.

Yazıp bitirdikten sonra okuyup, eklemeler çıkarmalar yapacağım ama biliyorum ki en az yüzde 80’i değişmeden kalacaktır.

Vietnam’ı yazarken aklıma Aziz Nesin geldi. Yapıtları çok sayıda diye çevrilen Aziz Nesin Vietnamcada da yayınlanır. O yıllarda sosyalist bir cumhuriyet olan Vietnam’da insanlar “bunun neresi mizah?” sorusuyla Aziz Nesin’in yapıtlarını anlayamazlar.

Bambaşka bir kültür…

Örnek olarak iki araba çarpıştığı zaman şoförlerin ne yaptığına bakalım.

Bizde taraflar birbirine bağırıp çağırır, kavga bile çıkabilir ve bazıları da yaralama ve öldürmeyle sonuçlanabilir…

Vietnam’da ise iki şoför birlikte hasar görmüş arabalara bakıp gülerlermiş…

Hazır uzaya insan göndermişken yine Aziz Nesin’in öykülerinden birisi aklıma geldi.

ABD uzaya kısa süreliğine astronot göndermiş ve Türkiye radyoları da gidiş-gelişi naklen yayınlıyor. Öykünün kahramanı Taksim-Eminönü otobüsünde ama o yılların sıkışık trafiğinde çok yavaş ilerliyorlar. Astronot dünyaya döner. Öykü kahramanı da “adam uzaya gitti geldi, biz iki saatte Eminönü’ne gidemedik” diyecektir.

İstanbul’da –yılını hatırlamıyorum- Dünya Mizah Yazarları Kongresi yapılmıştı. Aziz Nesin dünya çapında tanınan bir yazardı. İtalyan bir mizah yazarı da kongreye katılmış ve izlenimlerini soran bir gazeteciye Aziz Nesin’in gözünden düştüğünü açıklamıştı.

“Bu kadar konuyu nereden buluyor diye merak ederdim. İstanbul’da bir hafta yaşayınca anladım!”

Aziz Nesin yaşıyor olsaydı kaç cilt daha yazardı, bilemiyorum.

Hapse girip çıkardı ama O’nun hayatı zaten hapishanelerde geçmiştir.