Konu değiştirmek iyi oluyor ama eski konuya yönelik isteksizlik iyi olmuyor.

Kore konusu olduğu gibi duruyor. Kaldığım yerden okumaya devam edeceğim ama bakalım ne zaman? Umarım uzun sürmez.

Fizik, maddeyi ve madde bileşenlerinin ilişkilerini inceleyen bilim dalıdır. Çok eskiden, bilimlerin ayrışmadığı yıllarda, fizik her şeyi kapsardı. Aristoteles’in bazı bölümleri hala okunmaya değer Fizik adlı kitabı vardır. Metafizik –tanımı yıllar içinde değişmekle birlikte- adını buradan almıştır.

Metafizik’in en kısa tanımı cevabı bilinmeyen sorular sormak ya da geçerlilik ve geçersizliği bilimsel olarak kanıtlanamayacak olguları gerçek kabul etmektir. Eskiden beri metafiziği severim. Gerçi Marx “insanlar ancak cevabını bulabilecekleri soruları sorarlar” demiştir ama bu belirleme yanlıştır. İnsanlık tarihinin başından beri cevabı bilinmeyen sorular sorulmuştur. Cevap bulunamayınca uygulanan tipik yöntem bilinenden hareketle genelleme yapmaktır.

Bu yöntem bilimlerin ayrıştığı, her bilim dalının kendi içinde de ayrıştığı dönemde de geçerlidir.

Kendi içinde ayrışmaya örnek vereyim: fizikçi eskiden vardı, şimdi “hangi fizikçi” diye sorulur.

Nükleer fizik, atom altı parçacıklar fiziği, klasik mekanik, astrofizik ve daha sayılabilir.

Fizikte halen kullanılan metafizik yöntem şöyledir:

Dünyada geçerli olan doğa yasaları evrenin her yerinde geçerlidir.

Güçlü teleskoplarla evrenin uzak köşelerini başka türlü inceleyemezsiniz.

Bugüne kadar tersi gösterilemedi ama gelecekte olabilir de…

Bir kitabı yeni bitirdim: anti madde.

Anti madde’nin varlığı 1927 yılında bulunur. İlk örnek pozitif elektrik yüklü elektrondur. Pozitron adı verilir. Pozitronla negatif elektrik yüklü elektron karşılaşınca gama ışınları çıkararak birbirlerini yok ederler. Madde ve anti madde birlikte yaşayamaz.

Anti madde evrenden dünyaya ulaşan ışınımlarda bulunabilir ve değişik ülkelerdeki –İsviçre’deki CERN gibi- hızlandırıcılarda elde edilebilir.

Anti madde yıllarca atom altı parçacıklarla sınırlı kaldı. Uzun uğraşlardan sonra CERN’de anti hidrojen molekülü üretilebildi.

Üretmenin zorluğunun yanı sıra anti maddenin korunması da büyük sorun… Maddeden korumanız gerekiyor.

Anti maddeyi matematik olarak bulan İngiliz matematikçi ve fizikçi Dirac için “evrenin bir köşesinde anti Dirac da bulunabilir” denir.

Şimdi okuduğum kitap karanlık madde (dunkle Materie). Evrende görünmeyen maddeye bu isim veriliyor. Kabaca evrendeki maddenin sadece yüzde 20’si görünürdür. Kalanının varlığı değişik yollardan kanıtlanabilir ama görünmemektedir.

Konuyla ilgili değişik teoriler var. Eskiden beri bildiğim bir teoriye göre; karanlık madde üzerine gelen ışığı büyük çekim gücü nedeniyle yutuyor, yansıtmadığı için görünmüyor.

Zamanında boş işlerle de uğraşmışım.

Belma’ya Mektuplar kitabında diyalektik materyalizmin modern bilimlere uygulanmasından, bu konuda geride kalınmış olmasından, fırsat bulursam bu işe girişeceğimden söz ederim. Yer hapishane, müebbet alacağım kesin, yıl 1977-1978…

Öyle bir fırsatım olmadı ve sonraki yıllarda da vazgeçecektim.

Almanya Komünist Partisi’nin önde gelen kişilerinden Robert Steigerwald’ın konuyla ilgili kitabını yıllar sonra okudum. Modern fiziği öğrenmiş, bu fizikteki her yeni adımın diyalektik materyalizme uygun olduğunu göstermeye çalışıyordu.

Önceki yazımda da belirttiğim gibi diyalektik materyalizm sadece geçmişe yönelik ya da bulunmuş olana yönelik yorum yapabilir. Geleceğe yönelik öngörüsü yoktur.

Bilim ise, diğer özelliklerinin yanı sıra, a priori ya da önceden bilebilmek demektir.

Bu konuda çok sayıda örnek bulunuyor.

Fizikte diyalektik materyalizm kullanılarak yapılabilmiş tek buluş –teorik ve pratik- yoktur.

Einstein “Doğanın Diyalektiği” için “Bu kitapta fiziğin tarihi ve günümüzdeki sorunları hakkında önemli belirleme bulunmuyor” diye boşuna söylememiş.

Diyalektik materyalizm analiz yöntemi olarak kullanılabilir.

Gelecek öngörüsü yoktur, bu nedenle de abartılmamalıdır.