Önce iki yazının haberini vereyim:

Ertuğrul Özkök gerçekten de yerini buldu, yazısı bu zatın Almanya’da Bild gazetesinde yazmasıyla ilgilidir. Geçtiğimiz Cumartesi günü Fırat Haber Ajansı’nda yayınlandı. Sizlere haber vermeyi unutmuşum.

Arjantin pavyonu müthişti, yazısı ise bugün Bianet’te yayınlandı.

Sona eren Frankfurt kitap fuarı ile ilgilidir.

İki yazıyı da

http://yazindergi.com

da okuyabilirsiniz.

Gelelim başlıktaki 50. yıl meselesine…

Yazın Dergisi 28 yıldır yayınlanıyor. 1991-2003 yılları arasında hem Avrupa’da hem de Türkiye’de yayınlandı. Genç Osmanlıların zamanında Paris’te çıkardıkları dergiden beri önce bir Avrupa ülkesinde yayınlanıp daha sonra Türkiye’de de yayınlanan ikinci dergi oldu.

Önümüzdeki yıl Türkiye’den Almanya’ya göçün 50. yılı…

Yazın, bu 50 yılın 29 yıllık dergisi olacak.

Şu ana kadar 120 sayı yayınlandı.

Belirtmek istediğim nedir?

Bu dergi her zaman bir Avrupa dergisi oldu.

İçinde Türkiye’den yazarlar da yer aldı, ama sonuçta ağırlık her zaman değişik Avrupa ülkelerinde yaşayan yazarlarda oldu.

Artık aramızda bulunmayan bazı yazarlar –Fakir Baykurt, Dursun Akçam gibi- bu dergide yazdılar. Frankfurt’ta hayata veda eden Sümeyra’nın bu dergide söyleşileri yayınlandı.

Avrupa ülkelerinde hayatını kaybeden herkese dergide yer vermemiz mümkün olmadı, olamazdı da.

Mehmet Koç bu konuda ayrı bir örnek olacak. Avrupa ülkelerinden birisinde hayata veda edip de mutsuz ölmeyen insan az bulunuyor. Mehmet Koç aksine bir örnekti ve bunun yazılı basında kalıcılaştırılması gerekir.

Okurdan istediğim nedir?

Bu dergiye destek olun. Ya da abone olun…

Bir yıl daha çıkabilelim. Almanya’ya Türkiye’den göçün 50. yılında 29 yaşında bir dergi olalım.

1980 sonrasında Avrupa ülkelerinde yayınlanmış Türkçe kültür dergilerinin yayın sürelerinin hepsini toplasanız Yazın kadar yapmıyor.

Nasıl abone olursunuz?

Televizyon programından sonra biraz gecikerek de olsa Paris’teki toplantıya katılacağım.

Yazın yılda üç kere çıkıyor. Abonesi, Almanya dışı için yıllık 15 Avrodur.

Almanya’dan başka ülkeye dergi göndermek pahalı. Almanya’da olsa daha ucuz olurdu.

Abone olacaklara banka hesap numarası da verebilirim ama bir ülkeden ötekine para göndermek ücrete tabi ve böyle bir masraf da gereksiz olur.

O nedenle Paris’e geldiğimde abonelerin adreslerini ve bedellerini alırsam, bu en ucuz yol olur.

Bu kadar yol geldik, ötesini de gitmemiz gerek…

Bugün başka yazı yok.

TÜYAP Fuarı geliyor. 20. Yüzyıl Düşünürleri’nin üçüncü cildinin Fuar’a yetişmesi gerek. Herkes kendi yazısının son halini tekrar okuyacak. Benim de bu cilt için yazdığım Che’yi okumam gerek. Büyük boy kitapta 50 sayfa da az değil.