Zaman akıp gidiyor avuçlarımızdan

      En güzel günlerimiz avare şimdi

Yaşam medyatik oldu

      -sözler beyhude-

Bir şeyler yitiyor günlüğümüzden.

Biz eskiden

       Umuda koşardık

           -dört nala koşan yağız atlar gibiydik-

Upuzun günler

        Uykusuz gecelerden geçerek

rüyalar aleminde hülyalara dalardık

olur olmaz herşeye karışır

     -aklın yaşta olmadığına inanırdık-

Bugünü kabullenmez

Gerçekçi düşler kurardık

                         Kocaman

Yüzümüz Angola’ya dönüktü heyhat,

Şili’de cellatlara yumruk sıkar

        Kin beslerdik Pinoşe’ye.

Daha fazla vietnam’lar isterken

       Zafer naraları beklerdik Sandino’lardan

Che gibi enternasyonal

Fidel gibi inatçıydık üstelik.

İlkelerimiz inatlarımız vardı

                           yılmazdık.

Vurulup düşenlerimizin

         al-kanlar içinde kalsa da bedenleri

zindan edemezdi hiç kimse

              dünyayı başımıza

oysa şimdi

hazan mevsimindeyiz sanki

sonbahar yaprakları misali

düşüyoruz toprağa

       sararıp soluyoruz habire.

Her gün

Yeni bir dal kırılıyor bedenimizden.

Dolu değil

Yıldırımlar çarpmış gibiyiz.

Amansız bir hastalığın pençesindeyiz sanki

Sağanak yağmurlar altındayız biz bugün

                         Sırılsıklam üşüyoruz.

                       ****

2000’li yıllarda yazdığım bir şiir.

80’li yılların baskı ve pasifikasyon politikasına maruz kalmışlığımızın  kendimce ifadesiydi.

Karamsarlık vardı.

Umudun kırılganlaşması, inancın körelmesi,direncin zayıflaması vardı.

2000’li yıllarda değiliz artık. Ütopyalarımız üzerine serpilen karamsarlık önemli oranda  dağıldı.

Özgürlük hareketinin kazanımları, demokrasi güçleri açısında ciddi moral kaynağı idi.

Gezi direnişiyle ortaya çıkan kütlesel kalkışma ise, kendiliğindenci de olsa,  umudun yeşermesinde çıta’nın daha da yükselmesine vesile oldu.

Bu durum, ‘’bu daha başlangıç’’ diyenlerin, demokrasi ve özgürlükler uğruna mücadele edenlerin yolunu aydınlatmaya devam edecektir.

Gezi direnişi, görmesini bilenler açısında önemli derslerle doluydu.

‘’Görmesini bilenler’’ diyorum çünkü, görmemekte ısrar edenlerin sandığımızdan da çok olduğunu biliyorum.

Bunların çoğu, Cumhuriyet tarihinin bu en büyük ve en uzun kütlesel kalkışma sürecinde açığa düştüler.Toplum bazında ciddiye alınabilecek  karşılıklarının bulunmadığı görüldü.

Acı ama gerçek. Mutlaka ders alınması gerektiği kanısındayım.

                              ****

Geçmişimize takılıp kalmadan onu yerli yerine oturtma gibi bir sorunumuz olmalı.

Geçmişlerinden olumlu dersler çıkartarak, hata ve zaaflarından arınmayanların gelecekleri olmayacaktır.

Bizler, Bu bilinçle hareket etmeye çalıştık.

Geçmişimizle meşgul olduk. Geçmiş ile geleceği  birleştirmenin yapı taşlarını döşedik.

Son beş yıl içerisinde bunu yaptık.

‘’Mırın- kırın’’ edenlere aldırmadık. İçimizdeki ‘’Ayrık otları’’nı, bize ait olmayanları  tek tek tespit  ederek kendi başlarına bıraktık.

Bitmedi. Yapmamız gereken çok şey var. 

Zamanı geldikçe onları da yapacağız. Unutmadan, ne söylemişsek hepsini yapacağız.

Kim ne derse desin,  Acilciler’in  her şeyden ve herkesten ayrı  özellikleri vardı ve biz bunun farkındaydık.

Aradan geçen uzun ayrılıklara rağmen bu farkı koruduğumuzu bir kere daha fark ettik.

Geçmişten gelen vazgeçilmez değerlerimiz vardı. Koruduğumuzun farkına vardık.

Geleceğe ilişkin öngörülerimiz vardı. Büyük oranda kesiştiğini gördük. .

Dostluklarımızın ve düşmanlıklarımızın bile örtüştüğüne tanık olduk.

Bir olmadığımızı, birkaç kişi kalmadığımızı, tüm ihanetlere karşın pek çok olduğumuzu, inadımızı da inançlarımızı da ilk günkü heyecanla koruduğumuza tanık olduk.

Sözün kısası, sarsılan, yıpranan, çürüyen yanlarımıza karşın, dipdiri yanlarımızın hala çok fazla olduğunu öğrendik.

Yeni yılın en büyük mutluluğu bu olsa gerek.

                              ****

Site okuyucusu tüm arkadaşların, tüm yoldaşların yeni yılı kutlu olsun