Yıllarca hayret ettikten sonra artık alıştığım nedir, biliyor musunuz?

İnsanların epeyce eski geçmişle bu kadar meşgul olmaları…

Aradan geçmiş 40 yıl, 45 yıl, 50 yıl ve hatta daha fazla…

İnsanlar açıklamalar yapıyorlar, suçluyorlar falan filan…

Bu açıklamaları duymak bile istemiyorum.

Diyelim 45 ya da 50 yıl önce filanca şöyle yapmış…

Ne olmuş öyle yapmışsa!

Bundan ders çıkarmak gerek, deniliyor.

Dersini çıkar ve Turgut Özal’ın siyasi literatüre kazandırdığı deyimle “bıraktığımız yerde otlamaya devam et”.

Yakın zamanda bunun nedenini anladım:

İki neden sayılabilir:

Birincisi; bu insanların ne bugünle ne de yakın geçmişle ilişkisi bulunmuyor. Sorsan son on yılda ne yaptın diye, cevap veremez.

O zaman daha eskilere gideceksiniz…

İkincisi; bu insanların hayatında pozitif unsurlar az bulunuyor. O zaman ne yapacaktır; başkalarındaki negatiflerle uğraşacak ve gerekirse bu konuda uyduracaktır.

Geçmişime bakıyorum ve düşünüyorum ki her çeşit söylenen, uydurmalar dahil, doğru bile olsa, bu kadar negatif az sayılır. İki katı bile olsalar dokunmazlar.

Pozitifler fazlasıyla mevcut ve gittikçe de artıyorlar.

Ne anlatayım?

Üç üniversite bitirdiğimi mi, şimdilik 61 kitap yazdığımı mı, Türkiye edebiyat tarihine geçmiş Yazın dergisini 28 yıl çıkardığımı mı, izleyici sayısı hayli yüksek şimdilik 276 videoyu mu; gerisini saymayayım daha iyi…

Geçmişle çok uğraşan insanlara naçizane önerim, hayatınızdaki pozitifleri artırmaya çalışın. Gereksiz işlerle boşuna zaman harcamayın. Hiçbir şey için geç değildir.

Gelecekte yaptıklarınızla hatırlanacaksınız.

Eksiksizlik, kusursuzluk aramayın; kendinizde de aramayın. Hayatta bir sürü iş yapmışsanız eksik de olacak, kusur da…

Kendinizi çoğaltmakla uğraşın, enerjinizi buna verin ve gerisini de boşverin…